හිතට ආපු දෙයක් කෙටියෙන් ලියල දාන්න හිතුනා. මම දකින විදිහට ලංකාවෙ උන්ට ගොඩ යන්න බැරි වෙන්න ප්‍රධාන හේතු 2ක් තමා,
1.) කොපි කරන එක
2.) හැමදේම තරගකාරීව කරන්න හදන එක
වැදගත්ම දේ තමයි මේ දෙක වෙන වෙනම භාවිත කරද්දි ඒ දෙකම දියුණුව සදහා යොදාගන්න පුලුවන්. දියුණු වෙන්න බැරි මේ දෙක එකතු වෙලා වැඩ කරන්න ගියාම.
( කොපි කිරීම + තරගකාරීත්වය ) මෙන්න මේ තත්ත්වයට ආවම.
මේ කොපි කරන එක සහ තරගකාරීත්වය අතර ඉතාම අනයෝන්‍ය සබඳතාවයක් තියනවා. වැදගත්ම දේ, මේ දෙකම සිරි ලාංකේය අධ්‍යාපන ක්‍රමයේ සහ සමාජ ක්‍රමයේ සොඳුරු දායාදයන්. මං කෙටියෙන් මේ ටික මෙහෙම පැහැදිලි කරන්නං.
දැන් කොපි කරනව කියල මොකක්ද අපේ උන් කරන්නෙ? අනිත් එකා ගොඩයන්න කරන්නෙ මොකක්ද ඌත් ඒකම කරනවා. කවුරු හරි ඩ්‍රොප්ෂිපින් කරලා ගොඩ යනවා දැක්කොත් අනිකාත් ඩ්‍රොප්ෂිපින් කරන්න හදනවා. තව එකෙක් ෆයිවර් කරනවා දැක්කොත් ෆයිවර් කරන්න හදනවා. එහෙමනෙ...
මොනා උනත් මේ ඔක්කොම කරන්නෙ දියුණු වෙන්නනෙ. සල්ලි හොයන්නනෙ. සතුටින් ඉන්නනෙ. ඒක හරි.
කොහොම උනත් ලංකාවෙ උන්ගෙ මේ කොපි කිරීම කියන දේ සලකලා බලද්දි මුලින්ම අපි හොයලා බලන්න ඕනි මුං කොහෙන්ද මේ කොපි කිරීම ඉගෙන ගත්තෙ කියලා? මේකෙ මූල බීජය මොකක්ද කියලා...
සාමාන්‍යයෙන් පොඩි ළමයෙක් වැඩෙන්නෙ අවට පරිසරයෙ තියන දේවල් කොපි කරලා. අම්මා කියන්නෙ මොන වචනෙද ඒක කොපි කරලා ආය කියවලා තමයි මුලින්ම කියවන්න ඉගෙන ගන්නෙ. හැබැයි මෙතනදි තියෙන්නෙ කොපි කිරීම කියන කෑල්ල විතරයි. තරගකාරීත්වය කියන කෑල්ල මෙතනදි නැහැ. එහෙනං මෙතන තියෙන්නෙ අර සාධක 2න් එකයි. ඒක ප්‍රශ්නයක් නෑ.
අවුල තියෙන්නෙ,
කොපි කිරීම + තරගකාරීත්වය
වුනාමනෙ. එහෙනං අපි හොයන්න ඕනි මේ දෙක මනුස්සයෙක්ගෙ ජීවිතේ මුලින්ම එකතු වෙලා වැඩ කරන තැන.
සරලයිනෙ... ඉස්කෝලෙ...
ඔන්න අපේ අධ්‍යාපන ක්‍රමය මේකට කනෙක්ට් උනා.
අපි මේක පටන් ගන්නෙ කොහෙන්ද? ඉස්කෝලෙන්. ඉස්කෝලෙ වාර විභාගෙන්. වාර විභාගෙදි කොපි නොකරල තියෙන්නෙ කවුද 😅
කොපි කිරීමේ කෑල්ල දැන් හරි. එතකොට කොහෙන්ද තරගකාරීත්වය මේකට එකතු වෙන්නෙ?
ඒකට උත්තරේ තමයි ඇයි අපි වාර විභාගෙදි කොපි කරන්නෙ කියන ප්‍රශ්නෙට හේතුව.
ඇයි අපි කොපි කරන්නෙ? වාර විභාගෙ වැඩියෙන් ලකුණු ගන්න.
ඇයි වාර විභාගෙ ලකුණු ගන්නෙ? පන්තියෙ පළවෙනියා වෙන්න නැත්තං හොද රෑන්ක් එකකට යන්න.
(මෙන්න තියනවා තරගකාරීත්වය)
ඇයි පළවෙනියා වෙන්න ඕනෙ/ හොද රෑන්ක් එකකට යන්න ඕනෙ?
අම්මා කොස්සෙන් ගහනවා. තාත්තා පොල්ලෙන් ගහනවා😅
ඔන්න අපේ සමාජ ක්‍රමයත් මේකට කනෙක්ට් උනා.
මෙතනින් එහා අපි ඒ ගැන කතා නොකර ඉමු. ඒ උනත්, මං තව උදාහරණයක් කියන්නං මේක ඔයාලට හරියටම තේරුං යන්න.
හිතන්නකො ඉස්කෝලෙ වාර විභාගෙ ඉන්නෙ කියල. මේක කියවන ඔයා තමා පන්තියෙ පලවෙනියා. ලියන මම පන්තියෙ දෙවෙනියා. හිතන්න අපි දෙන්නා ඉන්නෙ එක ළග මේස 2ක. ඔයා මට එහාපැත්තේ මම ඔයාට එහා පැත්තේ.
මම ඔයාගෙන් කොපි කරලා විබාගෙ ලියනවා. ඔයා නිසා මමත් ලකුනු ගන්නවා. හැබැයි එහෙමයි කියලා, ඔයා පන්තියෙ පළවෙනියා වෙනවට මං කැමතිද? ඔයාගෙන් කොපි කලා කියලා ඊට කෘතගුණ සලකන්න කියලා ඔයාට පළවෙනියා වෙන්න දීල මං දෙවෙනියා වෙනවද? නෑනේ...
ඇයි මං එහෙම කරන්නෙ? ඒකට හේතුව අපේ සමාජ ක්‍රමය. මං පන්තියෙ පලවෙනියා උනේ නැත්තං මට තාත්තා පලු යන්න බනිනවා හිතමු. එහෙනං මං ඔයාගෙන් කොපි කරලා ඔයාවම පරාද කරන්න හදන එක හරිනෙ...
සරලව කිවුවොත්,
එකෙක්ගෙන් කොපි කරලා, ඒ කොපි කරපු දෙයින්ම ඌවම පරාද කරන්න තමයි අපේ උන්ගෙ මානසිකත්වය හැදිලා තියෙන්නෙ.
එකෙක් ඩ්‍රොප්ෂිපින් කරලා ලක්ෂ 50ක කාර් එකක් ගත්ත නං, ඌවම කොපි කරලා ඩ්‍රොප්ෂිපින් කරලා ලක්ෂ 100ක කාර් එකක් උට පේන්න බස්සන්න තමයි අපේ උන් ට්‍රයි කරන්නෙ...
හිතලා බලන්න...
මේක මගේ පෞද්ගලික අදහසක් විතරයි හොදේ...
Snow Kotiya
(කොටි මල්ලි)
2021-01-09
